Rennen

Er is een renbaan op de campus. Omdat ik anders alleen nog maar horizontaal of verticaal beweeg, ga ik 's ochtends een paar keer rennen. Om zeven uur sta ik op de baan. Op een enkeling na is niemand fanatiek. Hele oude broze skeletjes schuifelen schoorvoetend een hele baan. Ze doen één rondje in de tijd dat ik vier rondjes doe, met pauzes inbegrepen. Vrouwen wandelen gewoon, alsof ze winkelen. Mannen, zowel jong als oud, rennen. Weer ben ik de enige westerling. Naast de renbaan staan roestige rekken. Daar kan je aan hangen. Eronder groeit stoffig gras met onkruid. Binnen de renbaan is er nepgras. Daar moeten alle nieuwe studenten, gekleed in legerkleding, maanden lang op exerceren . Vier blokken van vijf rijen in het groen geklede soldaten worden toegeschreeuwd door officieren. (echt met hoofd heel dichtbij het hoofd van de ander, met dikke nekrol zoals in Amerikaanse legerfilms.) Wordt het Chinese leger in staat van paraatheid gebracht en gaan ze toch vechten in Syrië? Of is de officier is misschien gewoon de leraar aardrijkskunde? Ik mag geen foto maken.

Even verderop maakt de damesclub zich klaar voor een zwaardgevecht met de vijand. Met lange lansen en in zijden pyjama. Alles bij 35 graden. Er staat ook een jongen in witte pyama doodstil met de armen geheven. Ik weet niet wat hij daar doet. Vast iets dieps.
Ik houd één rondje baan rennen nauwelijks vol, maar doe er nog drie. Als ik drijfnat de trap opklauter op weg naar mijn kamer zie ik een heel oud mevrouwtje boven aan de trap stil staan. (glitters op haar broekrand) .
Als ik later omkijk staat ze er nog, onbewogen.
Dat is pas sporten.