Het is een zaal waarin ik vannacht slaap. Een bed voor vijf personen met een matras als een wolk. Je voelt je meteen verloren, waar zijn de anderen?
Een douche met een enorme douchekop, een apart bad, een ijskast vol met lekkers. Briefpapier, een lel van een tv (doet het niet) en een zitkamer, alles uitgevoerd in Louis Seize. Dat wil zeggen witte lak met gouden krullen, (ook het kastje met de gasaansluiting voor warm water). De badlakens doen helemaal hun naam eer aan, gouden kranen en alle badproducten waar een mens van dromen kan. Er is zelfs een strijkplank. (Huh? Dat WORDT toch voor me gedaan?) maar dat bed, dat slaat alles. Zelfs als ik er diagonaal in ga liggen kan ik er nog in zwemmen.
In de gangen met hoogpolig tapijt waar je tot over je knieën inzakt staan sierlijke bakken met wit zand waarin het logo van het hotel met een stempel is ingedrukt. Dat is om je sigarettenpeuk in uit te maken. Is het wel zand?
Saskia