Keukenprinses

Ik help mee in de open keuken met het uitrollen van de deegballen voor de mie. Ook met groenten snijden, eend kop afhakken, knoflook pellen. Iemand houdt het vuurtje aan onder de grote ijzeren pan, waarin de mie kookt. In de keuken is het een drukte van belang, iedereen doet wat. Wel eerst handen wassen want aan een zieke westerling heb je niks. Het eten is onvoorstelbaar lekker met een grote variatie. Gewelde bonen, in deeg verpakte vleeshapjes, eendenkoppen, bamboescheuten, eierkluts, tahoe, kippenpoten, alles is lekker. Je schuift je het eten naar binnen met je kommetje aan je kin, terwijl je ondertussen je buurman iets laat zien op je mobieltje.
Thuis kook ik elke dag; zodra de R in de maand is is er stamp, daarna sla.
In de tuin zijn 12 jonge eendjes, die groeien al snel. Goed voor de volgende maaltijd.

Déja vu

Een paar jaar geleden gaf ik hier les op de academie en zorgde ik voor mijn eigen eten en drank voor tijdens de slapeloze nacht. Ik kocht vette koeken en sliep op een plank. En nu fiets ik in dezelfde stad door compleet nieuwe wijken. Twee jaar terug was deze asfaltweg er nog niet. En dat grote gebouw daar? Toch niet wéér een porseleincentrum? Waar moeten de mensen nu hun rijst op de grond leggen om te drogen? Waar zijn de moestuintjes? Aan de rivieroever zie ik geen vrouw meer kleding wassen waar even verderop een dode hond ligt te rotten. Wel zie ik mensen in hun pyama op straat sloffen. Gelukkig maar. In het postkantoor staat er een pot lijm met een tandenborstel om je brief dicht te plakken. Gelukkig maar. En nu? Nu maak ik zoveel mogelijk beelden van klei en elke ochtend een tekening van de omgeving. Mijn lezing in het museum over het kartonproject was een succes: iedereen vocht met om een kartonnen hoofdtooi op de foto te gaan.

Ovenfeestje

Je kan veel zeggen maar één ding is zeker: ik heb nog geen verzuurde Chinees ontmoet. Ze zijn vrolijk, open en in voor gezelligheid. De nieuw gebouwde oven wordt ingezegend en gedurende 24 uur brandhout in de oven doen is er feest, slapen, eten en weer feest. Elke seconde wordt op foto en film vastgelegd. De dames dansen in de modder en de mannen kijken toe en filmen alles. Buiten regent het dat het een aard heeft. De Griekse voorspelt de toekomst die in de drab van je zojuist leeg gedronken koffiekopje ligt. Iedereen wil weten over relaties, trouwen en kinderen. Dit is het moment om bedekt te vragen of je bijvoorbeeld met een man of een vrouw gaat? Allemaal krijgen ze het advies om zich niet te veel van de familie aan te trekken. Dát lukt nooit in China

Make a crowd

Vergeten is het grote plan waarin ik het hele museum ombouw tot een oerwoud van karton en zingend via een touw aan het plafond omhoogklim. Het publiek een kartonnen hoofdtooi opzetten? Wèg, dat idee! "You make a crowd" zegt de grote baas tegen me. Dát hoef je maar één keer tegen me te zeggen: ik heb er nu zes en ze zijn steeds anders. Als ze gebakken zijn en heel uit de oven komen zijn ze nóg weer anders want het oranje wordt zwart.
Ps. Dit werk blijft in China.

Dance Party

Stel je hebt gasten. Eerst cola drinken, dan lekker eten met een cognacglas zoete wijn, dan koud bier en een sigaret. Daarna, jawel, moet iedereen een pruik op (keuze te over: lang grijs haar, kroes, rood/gele krullen). Muziek aan, Justin Bieber! Je ziet aan de snotterige poppetjes rechtsonder op de TV welke beweging je moet maken. Ondertussen kijk je wel steeds op je phone. Daarna bekijken we met z'n allen de video van de dans en dan zijn er winnaars:  degene die het best de beweging van de poppetjes heeft nagedaan. Het is geweldig leuk. Lachen voor tien, helemaal bezweet en al dat eten weg geswingd.
Wat werk betreft: Het plan met karton is van de baan, ik moet zoveel mogelijk grote beelden maken ( thema "fashion" is misschien ook al van de kaart geveegd?) en tien grote tekeningen. 1 oktober is de opening dus alle tijd van de wereld.

Aangekomen

We zijn met Simone van galerie Terra, twee Griekse dames en een Amerikaanse bulldozer uit Berlijn. We gaan een tentoonstelling maken over samenwerken. Inmiddels is mijn oorspronkelijke plan om het museum in een kartonnen oerwoud te veranderen teruggebracht tot een bloempotje van karton. Ik ben erg onzeker geworden. Vanwege de koffers met keramische spullen moeten we het overgewicht bijbetalen, ondanks mijn lichte koffer met karton.
Verrast door de openheid lees ik het volgende in de krant: onder Shanghai rotten 470000 dode varkens sinds 2013 weg en vervuilen daar de lucht en het water. 14 miljoen chinezen hebben zich in 2017 cosmetisch laten verfraaien. Oei.

Als een vlo

Als een vlo.

Als een vlo op een hete bakplaat, zo vlieg ik van de ene plek naar de andere.

Met mijn hart op St Maarten dat verwoest is door het natuurgeweld van orkaan Irma, staat mijn koffer nog in Amsterdam en zit mijn hoofd al in Jingdezhen, dè porseleinstad in China. Daar ga ik een wonderlijk plan presenteren om het museum in San Bao, Jingdezhen een verrassende invulling te geven. 

Het plan heet "Wild Nature". 

Die titel hangt gewoon in de lucht, lijkt het wel.

Chinese “Fashion” met chinees karton? 

Deze september/oktober ben ik weer uitgenodigd in Jingdezhen. 

Jingdezhen ligt in het noorden van de zuidelijke provincie Jiangxi, China. De keizers van de Ming-dynastie (1368-1619) hadden hun vermaarde porseleinovens in deze stad. Dit porselein was echter alleen bestemd voor het keizerlijke hof. Jingdezhen is de nog steeds wereldhoofdstad van het porselein. 

Dit jaar wil ik het heel anders aanpakken. Mijn nieuwste liefde is karton. Met dit materiaal versierde ik onlangs drie opera’s en de Hugo de Groot kade bij mij om de hoek.  (zie foto) 

Ik wil in het Museum San Bao, Jingdezhen een jungle van karton maken. Hoofdtooien maak ik en kleding van karton, alles met porselein klei beschilderd. 

Het thema voor de expositie is “Fashion” dus dat past precies.