Ik denk van mezelf dat ik veel gewend ben en niet maal om een kleinigheidje. Ook ben ik gezegend met matrasachtige eigenschappen zowel fysiek als mentaal. Maar zelfs mìj gaat dit te ver. De kamer die mij wordt toegewezen is TE erg. Vieze haarspelden, stof en haren op de betonnen vloer, de douche staat boven een open WC, niks is schoongemaakt. Een ouderwetse kapotte, vettige TV op een goedkoop kastje dat niet sluit. Het bed is een plank op een ijzeren frame waar je aan vast gebonden wordt als je lastig bent. De deken is dun, een kussen is er niet. Het lijkt een beetje op een gesticht voor geestelijk gestoorden. Deze kamer op vierhoog kijkt uit op de vuilnisbelt. In de gangen is het donker, onheilspellend. Er huilen kinderen en honden blaffen hoog. Overal hangt armoedig wasgoed te drogen. Ik ben de enige Europeaan. Wie het boek van Thomas Mann ' Der Zauberberg' heeft gelezen, weet: binnenkort worden mijn blogs vreemder en verwarder. Dat is vanwege De Kamer: je wordt er gek.
Ik heb een bedlampje gekocht, twee plastic bekers en een lepel. Ik ga nog een kleedje kopen en kussens met een sloop. De literfles whisky onder mijn bed staat klaar. Morgen krijg ik sleutels van een wasmachine, ergens op zes hoog. Ik heb geen zin in schoonmaken, dat is me teveel. Moet ik bezems kopen en een dweil? Ik kijk wel naar het plafond, dat scheelt een hoop werk.
Als ik in de gangen door de open deur bij andere bewoners binnen kijk zie ik dat het allemaal nog veel erger kan. Daar hangt het wasgoed boven de vette pannen. Mijn vertaalstertje (in droomjurkje) zei, toen ik een klachtje uitte, dat ze een veel minder mooie kamer had. Toen besloot ik te blijven. De portier slaapt ook op een plank met de deur open en de blauwe TL buis permanent aan. Dat schept een band. Ik heb de kamer geveegd en het nieuwe tafeltje (cadeautje van Wil en Inge) staat naast mijn bed. Dat is het enige object dat niet vettig is.
No comments:
Post a Comment