Dus ik kan mijn woorden niet begrijpelijk maken.
Toen ik hoorde dat onze leraar een buitenlander is, was ik verrast en opgewonden.
In onze klas is dit waar. (doorgestreept)
Wat ik het liefste wil is hoe ik moet denken over het model, hoe het te voelen.
Als ik naar het model kijk, hoe kan ik erover denken.
En hoe je het gevoel erbij moet hebben. De wegen tussen ons. (doorstreept)
Als ik beelden maak zie ik altijd de buitenste lijn van het model.
Ik weet niet of dit goed is of niet.
Ik hoop dat mijn leraar me kan helpen. Dank u.
De brief lag ergens in een hoek op de grond van het leslokaal. De schrijver heeft zich niet gemeld. Het is een, als uit zee aangespoelde, flessen boodschap.
Het lesgeven gaat steeds soepeler. Er wordt meer in het Chinees tegen me gesproken. Ik zeg zachtjes tegen de leerlingen in het Chinees:" jij beter richting arm, hoofd groot, been klein" en praat luidkeels Engels alsof ze doof zijn. De meisjes voeren mij koekjes, de klas koopt een plantje met glitterkaartje voor me:" We love you, teacher". De jongens hangen in trosjes om me heen en spreken heel moeilijk een engels zinnetje uit. Daarna gaan ze elkaar stompen en om elkaar lachen.
De modelstudies worden allengs beter. Ik wil niks weten van de meegebrachte plaatjes met spiergroepen. Ik wil een overtuigende modelstudie zien.
Mijn experiment ( allemaal een paar uur aan andermans werk werken, twee keer) wordt met grote hilariteit ontvangen. Twee jongens gaan stiekem toch door aan hun eigen studie. Dat zie je meteen aan het vastgeroeste resultaat.
De jongen, die ik ervan verdenk de briefschrijver te zijn, zoekt aarzelend contact met mij, zijn lerares. Ik hoop dat ik hem kan helpen.
No comments:
Post a Comment