Er is een reisje georganiseerd van vijf dagen naar de bergen. De paddenstoelvelden en de theeplantages bekijken. Ik pak een plastic zak met warme kleren want het schijnt koud te gaan worden en we zullen vast onderdak krijgen in een eenvoudige boerenstal. Na een zes uur bloedstollende busrit komen we aan in een enorme stad. In vijftien jaar tijd rijzen de wolkenkrabbers als paddenstoelen uit de grond. In het vijf-sterren hotel ontvangt men ons met wimpels ("welcome to the foreign artists!")en veel te veel vuurwerk. Het lijkt wel oorlog. Na het verplichtte en verfijnde diner zonder conversatie, (niet met mij maar wel met de mobiele telefoon) mogen we kijken naar drie meesters in de tekenkunst. Een waar feest. Daarna naar de Karaokebar waar schijven meloen lagen opgestapeld, warm-vochtige handdoekjes en veel flessen bier. Na bier gedronken te hebben moest je Michael Jackson nadoen. Of Sting. Of Elton John. Ik vluchtte weg op mijn bergschoenen.
Dag twee: we reizen naar de bergen, en zien keramische wonderen waar ik soms niet helemaal de porté van begrijp maar dat komt omdat ik een maagd in Keramiekland ben.
De calligrafiemeester tekent speciaal voor mij een chinees gedicht. Er staat: "de tijger zal de wolk vangen". Hij kijkt ondoorgrondelijk en mij niet aan. De volgende dag moet ik de tekening inleveren en krijg ik een nieuw (gekreukeld) exemplaar met zijn stempel.
Daarna zijn we bij Mister Ziang te gast. Mister Ziang (ongeveer 40 jaar) toont ons zijn, inmiddels verlaten geboortedorp met een prachtig tempeltje waar geheimzinnige houten damesboeddha's achter een gordijntje zitten. Later op de dag zullen er zaken gedaan worden over de aankoop van het dorp om er een kunstenaarsdorp van te maken zodat het plaatsje een nieuwe toekomst kan krijgen. Mister Ziang bezit verder nog een kopermijn (N.W.China), een bedrijf in koelkasten en airconditioning en een aantal hotelachtige plekken waar hij dolgraag kunstenaars wil uitnodigen. We komen op een volstrekt verlaten locatie aan waar hij een splinternieuwe compound heeft gebouwd met de nieuwste technologische snufjes zoals een draaipaneel voor de bedlampjes en matglas rond de toilet zodat je toch zichtbaar bent (hier heel gewoon). Een paar prachtige uit steen gehakte olifanten bewaken de poort en de tuin is Chinees verantwoord ingericht met watervalletjes, steenformaties, bruggetjes en bamboeplanten. Het is ijs- en ijskoud. 's Ochtends is er heet water en gekookte deegwaar voor ontbijt. De huishond met vijf jongen lijkt meer een jakhals. Mister Ziang neemt overal steeds foto's en is niet te beroerd om mee te helpen koffers in de bus te tillen.
De dag erna reizen we op uitstekende wegen door naar Wymountain, door de champion- en theeplantages. Overal zijn de bamboebossen dik gezaaid. Ik verwacht een boerendorp maar nee: weer rijden we door een in tien jaar opgepompte stad vol winkels met enorme gelakte houten beelden van arenden, tijgers en beren, herten en boeddha's. En straten vol theewinkels. Weer een enorm hotel, dit keer geen bijzondere ontvangst of het moesten de vieze kamers zijn. De berg "Wyemountain" blijkt een gigantisch natuurpark met onbegrijpelijk gevormde rotsformaties. Is heel China vandaag hier uitgenodigd? Het is eivol. En het is prachtig. Langs angstwekkend smalle trappetjes klimmen we naar de hemel, kijken we ademloos naar het diepe dal en met bibberknieen dalen we met heel China en masse af. Onbegrijpelijk mooi. Na thuiskomst (een busrit van een dag langs rijstvelden vol oogstende boeren en hier en daar een karbouw) blijkt niemand de kleioven te hebben geladen.
Saskia
ontvangst bij het dure hotel van de heer Ziang met rode vaandel
"welcome to the foreign artists!"
Ik krijg een calligrafie van de grote meester zelf.
ontbijt in het hotel in de bergen met warme roze drank en namaakroos.
No comments:
Post a Comment