23 October 2013

Lunchen met de directeur

Ik ben helemaal van slag. En een beetje somber. De kloof tussen oost en west valt niet te dichten. Om half twaalf ga ik naar het restaurant, lunchen met de directeur
om te vieren dat de periode lesgeven op de academie goed is gegaan en dat we vrienden zijn.
Hij zegt:" Wat ben jij lucky dat je mij ontmoet hebt."
Zo kan je het ook zien. Of ik een Confucius School in Nederland wil opzetten.
Okee, ga ik aan werken. Is er een markt in Holland voor Chinese kunst uit Jingdezhen? Hij eet zelf niet veel uit angst te smakken. 's Middags bezoekt hij mijn studio. Hij is niet onder de indruk van het werk. Logisch, want die foreigners maken allemaal deprimerende- en technisch incompetente zooi in zijn ogen. Hij neemt me mee naar de topartiesten in de buurt. Het contact is echt leuk en interessant want onze twee werelden ontmoeten elkaar. De topartiesten tonen lelijke gekleurde beeldjes. Maar HIJ ziet dat anders! Hij ziet tòpwerk. Hij ziet lachende dikke klei boeddha's en aalglad gestileerde, dik geglazuurde slangenbeelden, refererend aan het jaar van de Slang.  Daar wordt hij vrolijk van en kan hij een verhaal over vertellen. Je moet maken wat het publiek blij maakt. De topartiesten hebben in tien jaar fortuin gemaakt en rijden in dikke auto's.
De brug om te begrijpen vind ik niet. De kloof is te groot. Ik ben moe en ik vind aan mijn eigen werk niks meer.

Terug in de studio tref ik mijn collega's aan; moeizaam zoekend naar een vorm die hun identiteit reflecteert. Ze denken nooit aan wat het publiek van hun werk vindt.

Vergeet niet dat je erg lucky bent dat je mìj ontmoet hebt.



3 comments:

  1. Nou, en ik ben heel lucky dat ik jou ontmoet heb hoor! Het blijven rare Chinezen.
    Bart

    ReplyDelete
  2. Tja, Confusius zei 't al: "van nature zijn we broeders, door opvoeding worden we vreemden".

    Die directeur snapt er niks van.

    Vergeet niet dat je studenten het meest lucky zullen zijn, dat ze jou mochten ontmoeten voor nieuwe inzichten!

    Marilyn

    ReplyDelete
  3. Wow, wat een vaas! De directeur is jaloers, of snapt er inderdaad niets van. Ontmoeting heeft tijd nodig, je hebt vast een zaadje gezaaid..
    Marian

    ReplyDelete