35 borden verder

Ik heb zeker 35 borden beschilderd. Wat gebeurt er met iemand na 35 borden? Je wordt er een beetje raar van.
Ik heb eventjes pauze nodig.
Want het is een flink traject om steeds weer dat rare rondhellende vlak te vullen. Het is geen vel papier.


De eerste borden beschilderen is net als met gymnastiek, je moet opwarmen. Ik beperk me tot een paar thema's want anders wordt het een pan. Ik onderzoek de mogelijkheden: dik of dun kwasten, schrapen, vullen, de cirkelvorm volgen of juist niet. Wat doe ik met de rand en dat gekke hellinkje van het bord?
In mij beschildering is de vorm van het bord een centraal punt of soms een gevangenis. De cirkel is een venster of een grot. Je hebt binnen en buiten het bord. Hoe kan je buiten het bord? Wanneer is het geen bord meer? Dan zijn 35 stuks nog weinig om dat te onderzoeken.
Het technische traject is ook ingewikkeld. Wat moet waar ondersteund met welke 'steunberen' van klei?
Vaak komt er uit de oven  heel iets anders dan wat je de dag tevoren erin hebt gezet.

De spanning van de verrassing is kort; in een duizendste seconde zie je bij de oven wat het opgeleverd heeft. Gebarsten, kapot, uitgezakt, weggevaagde tekening of rare kleuren. Hebben de buren gelekt? Soms is het meteen goed.  Zo niet, dan kan je maar weinig veranderen of toevoegen. Of je moet het drastisch aanpakken; nog een keer die oven in.

Ik ben nu met de vazen in de weer.

moet nog de oven in...