Vanochtend, elf uur, fiets ik door de stad. Ik hoor mijn naam en zie een jongen staan uit mijn klas, Brock (zijn westerse naam). "Saskia, Saskia!" Ineens blijkt ie beter Engels te spreken dan hij deed voorkomen. "My English very pooh, you are duh best teetsjuh of duh wuld." Of ik mee wil komen. We schieten een achteraf straatje in, een poort door. Brock draagt mijn tas. Het wordt allengs viezer. Na twintig trappen, op de achtste verdieping, is een kamertje vol met schilderende kinderen, op onmogelijk kleine krukjes. Dit is zijn klas. Hij geeft 's avonds les aan deze zeventienjarigen in ruil voor inwoning. Zelf is hij negentien. Ik zie dat elke student een foto voor zich heeft liggen. Ze kopiëren de foto! Aan de wand hangen landschapjes, portretten en cartoontekeningen. Alles is zò uit het boek " Hoe leer ik tekenen"gehaald.
Natuurlijk had ik de tekeningen moeten wegrukken en schreeuwen dat ze elkaar moesten tekenen en dát moeten ontwikkelen, in plaats van dat stomme gekopieer! Dat er nog een lange weg te gaan is om ook - teetsjuh ov duh wuld - te worden. Dat je dat met kopiëren nooit van ze levensdagen bereikt !
In een achterkamertje schenkt Brock een ranja glas met gin, tequila, en Bacardi voor me in. Ik weet me niet meer te herinneren hoe lang het is geleden dat ik zo'n cocktail dronk om elf uur 's morgens. Ik betoon me niet kinderachtig, en drink het op. Brock brengt me naar beneden, draagt weer mijn tas en ik rijd weg op de fiets.
Pas na een half uur later heb ik door dat het de foute richting is.
No comments:
Post a Comment