Zoooo !

Bijna half oktober alweer! Ik ben zo tussen de mallenmaker en de
glazuurspuiter en de ovenman heen en weer aan het rennen dat ik nauwelijks
weet waar de dagen heen gaan. Klei mengen, nee, dat doe je niet goed, ik zal
een jongen laten komen die je zal helpen. Het is zware klei met gruis, normaal
gebruiken we dat om ovenplaten te maken en dat moet je mengen met porselein om een
verfijnder oppervlak maar toch sterk te krijgen.
Dus daar gaan we weer, met een kar,klei kopen in grote plastic zakken.
De rit gaat door de stad waar Japanse auto' s "anti-japan" vlaggetjes  voeren zodat deze niet's nachts volgekrast worden, vanwege de anti-japanse stemming in het land
door het territorale geschil over de eilanden.

We komen langs een winkel waar ze spullen maken die in Japan verkocht worden. Achter in die winkel,zo wordt me verteld, is een volledig dichte ruimte waar de werkers  in ruimtepakken met mondkapjes op, de kopjes, borden en kommetjes verpakken. 
Japanners zijn zo vies van de Chinezen dat ze geen flinter Chinese lucht willen meekrijgen.
Eenmaal weer terug met de klei jongen bij de kleitafel sta ik te frummelen met papiertjes, op zoek naar de juiste tekst in het chinees.
Wil, mijn collega uit Nederland, komt langs; "ach meneer, die klei mengt u toch even voor haar?"
De man knikt, snapt meteen wat Wil zegt. Waarom zou je het in het chinees willen zeggen?