Elke ochtend om half acht begint ergens achter in een open patio de muziek; zacht zweverig en in het Chinees. Soms gaat het over in iets ergs, dan wordt het wekig amerikaans gezever over zonneschijn, warmte en voelen maar meestal blijft het Chinees. Figuren met matjes onder hun arm schieten door de gangen; de administateur, de schoonmaakster, iemand van de keuken, de directeur en 5 keramisten.
Maw Sha (25 jaar, ze staat 's avonds achter de bar) geeft de les. Buiten, waar we staan, is het mistig. Maw Sha steekt haar armen omhoog en buigt naar achteren in een boog, ze knoopt haar armen en benen, ze zit als een vogel. Ze doet een leeuw na, liggend met de achterhand omhoog en komt dan boven, steunend op de onderarmen. Slang doet ze ook. Krom je rug ("Kompei" kompei!") en strek hóóg je been in de lucht! Torso 90 graden draaien vanaf je middel en reiken naar je handen op je rug. Evenwicht, steeds maar evenwicht oefenen. Alles in het Chinees, uiteraard.
"Kompei!" Ogen dicht en met wijsvinger op de duim stilzitten in kleermakerszit (echt yoga) doen we niet want dan zie of hoor je niet wat Maw sha doet. Dus de echte yoga; nee. Maar wel heel pittig strekken en rekken, precies wat ik al een heel lang wilde doen, elke dag.
Als afsluiting ontspannen we liggend. Door de ledenmaten die moeten ontspannen in het Engels op te noemen leert Mah Sha de taal.
's Avonds leert ze in de bar Engels wat iemand wil drinken.
Straks wordt het ineens veel kouder, hoe zal het dan zijn?
No comments:
Post a Comment