Hong Kong

Hong kong, een metropool met zeven miljoen inwoners. Ik zie een klasgenoot uit de chinese les thuis op deze grote luchthaven:
"hee hallo, hee hoi".

Er zijn tegenslagen: vertraging naar Londen,
vertaging naar Hongkong, gemiste vlucht naar Guilin in het Chinese zuiden.

Geen restitutie. De volgende week is in de war met vooruitbetaalde hotels en vliegtickets (eis voor het chinese visum).

Met de bus zijn Wil en ik na anderhalf uur in de stad. Tegen de bergglooiingen staan de wolkenkrabbers als betonblokken. Groepen hijskranen staan bij een als nieuwe kudde diersoorten, de voorsteden vol containers. Warm en vervuild is de binnenstad een mierennest van Indiers, Afrikanen, moslims, Sikhs en Filippino's.

Lichtreclames kleuren het gordijn van buitenboord hangende airco's; van electriciteitsbeveiliging hebben ze nog nooit gehoord. 

We gaan weer voor twee maanden naar China.

Wat een moeite kostte het dit keer om een visum te krijgen! 

Het is nacht, bloedheet en ik lig in een soort badcel van twee bij drie meter in een hotel op de twaalfde verdieping. Op de gang ruzieen Indiers. Er kwam daarnet iemand de kamer binnen, "sorry,!"