Daih Zu

Van dorp naar dorp.

Dit landschap lijkt op uit elkaar getrokken laagjes spekkoek. Diepe glooiingen, steeds maar meer bergen met oneindig veel trappetjes.
God kamt hier de aarde.
Het is het land van de gele rijstvelden maar ook van de vrouwen met de Lange Haren. Ze spoelen het in de rivier en knippen het nooit af. Voorop hun hoofd zit een knot. Soms zit er nog een extra streng haar in de knot van iemand anders, een voorouder ofzo. De vrouwen zijn mollig, klein en willen steeds hun haar voor geld tonen. Dat wil ik ook. 

We klimmen als geiten de berg op en af. Bij het laatste dorp bestel ik soep in het chinees. Groot probleem: wil ik nou een rund of een soep? Ik teken de soep en iedereen begrijpt het. Een man komt langs met een ijzeren rattenval met een muis, een enorme rat en een eekhoorn: de avondmaaltijd.

De dorpen in de vallei worden opgeknapt. Magere paardjes klimmen de trapjes op en af met zakken cement, stenen en pakken bierflessen op hun rug voor de toeristen. Alles oogt levendig en vitaal. In manden langs de weg zitten kippen en eenden die ter plekke geslacht en geplukt worden. Gele honden bijten in je kuiten en vechten met elkaar. Je kunt je in een draagstoel laten ronddragen. 

Vanochtend hoorde ik onder mijn raam een nederlandse stem: "Henk zegt dat ik hier niet dikker geworden.".

Het is dé toeristenplek voor de hele wereld.

velden in Long Ji 

vrouwen met lang haar