Kalligrafieles en het plan

Ik spring op mijn gammele mountainbike en slinger tussen de gaten in het plaveisel en de mensen door naar de school voor kalligrafie. De meester staat al rokend voor zijn winkel buiten te wachten.
Binnen zit een kleuter met een penseel zoet karakters te schrijven.Zijn gezicht zit vol snot en inkt.De komende twee uur wijd ik me aan het schrijven van een karakter.Aan de wanden hangen diverse ingelijste teksten in kalligrafie.
Het gaat om rust van binnenuit, anders kan je niet mooi schrijven.Ik bak er niks van! Na een uur heb ik vier vellen vol met xing, yòng, en zóng.We doen nog een rondje.Het kind (het wisselt zijn voortanden) mag even van tafel, het heeft eenmoeilijk karakter wel 20 keer geschreven. De deuren naar de grote weg staanwijd open, ik snuif de kerosine op van het autoverkeer dat langsrijdt.Om half twaalf, achterin de winkel, gaan de uien in de pan.Zo dadelijk, als de kleuter en ik weg zijn, gaat er lekker gegeten worden.
Het planMoet soms alles op eten drinken en je kleden neerkomen?
Het waarlijk hoogstaande kan en mág geen nut hebben (gelezen in een boek).Ik heb een plan.
Een groots nutteloos plan waar voorbereiding aan vooraf gaat.
Ik maak een poort.
Een poort waarachter zich nieuw land bevindt.Twee, twee meter hoge, gekroonde porseleinen zuilen op gebeeldhouwde houtenvoeten, dat is het plan voor deze periode.Deze poort heeft het belangrijke nut om er doorheen te stappen.