Auto wassen bij de rivier, terwijl de taxi wacht..

De eerste week..Niets is zo moeilijk als verplicht spelen. Ik zeg tegen mezelf: "Speel! Maak vrij werk! Speel!"
Er komt een lepeltje en een muis uit mijn handen, een potje en een auto.
Ik tel de uren en denk: "weer niks gedaan". Maar ik kijk naar andere kunstenaars en ik zie een potje, een muis en een lepel. Een autootje. Iedereen is lekker aan het werk.

Wat vinden Chinezen hier van het vluchtelingenprobleem in Europa? Ja, daar hebben ze van gehoord, komen die vluchtelingen ook naar China? Hoe is het met het Japanse eilandenconflict? Rustig, geen reuring zoals vorig jaar met demonstraties. En de bankcrash van een paar maanden terug? Ja, de zaken gaan slecht, ook gewone mensen hebben veel geld verloren.

Jingdezhen is weer veranderd. Op zoek naar rijkdom kiezen veel jongeren voor makkelijk geld; een winkeltje. Bijna alle fabriekjes hebben de helft van hun toch al kleine ruimte afgescheiden en verhuurd aan winkeliers met porseleinen potjes, erg exclusief, hier (sic). Achter de glazen puien zitten twintigers zich lam te vervelen achter hun computerschermpjes, ik herken de gezichten van een jaar terug. Er is geen publiek te bekennen. Alle oude schuren zijn opgeknapt. Waar eerst onkruid over allerlei zooi groeide zijn nu keurige smaakvolle gebetonneerde binnenruimtes. Vol met uitgestalde potjes.

Buiten op straat, binnenshuis, achter op de motor, in de auto en vast ook in bed: iedereen kijkt constant op zijn mobiele schermpje. Dit is kwalijk. We maken geen echt contact meer met elkaar! Oh jee. We gaan ten onder. Omdat ik me moet voorbereiden voor mijn volgende boek (dit keer over Nietzsche, een beeldverhaal met Erik Bindervoet, uitgeverij Wereldbibliotheek) lees ik dat er, rond 1790 in Noordwest-Europa, te veel gelezen werd. Iedereen zat maar met zijn neus in de boeken. Hoogst zorgelijk! 's Ochtends werd er voorgelezen aan het ontbijt, men las door tot aan het middagmaal, weer voorlezen en, jawel, lezen tot de thee. 's Avonds brieven schrijven, die ook weer voorlezen. Dus nooit in het hier en nu zijn. Dat was een probleem tijdens de Romantiek. Men heeft zin om een ander leven te leven. Toen ook al.

Gisteren een film met John Wayne gezien, "Red river" uit 1959. Een heleboel mannen die rond 1860 negenduizend koeien ("that's meat, strong food") van de ene Amerikaanse staat naar de andere drijven. Natuurlijk komen de Indians langs: "Why do these Indians always have to shoot? A good Indian is a dead one. This rifle is more beautiful than a Swiss watch or an attractive woman." Juist die ene vrouw redt de situatie in de film.
Het nagesprek ging over bewerkt vlees op de markt in China. Over niet fris eten. Over de melk met gif dat kinderen doodt.