Post

En dan is er post. Een pakje voor mij. Donders en bliksem, wat kan dat zijn? Nee maar, een boek! Het Spinozaboek.

Nooit gedacht dat het zou komen. Wat is het dik, mooi papier en prachtige omslag. En ja hoor, mijn eigen tekeningen! Ik geloof mijn ogen niet. Een feest! Meteen trek ik een fles chinese wijn open, trots als een aap. Ik laat het aan iedereen zien, aan de kok en de schoonmaaksters, iedereen. Post uit het buitenland komt soms pas na maanden aan. Staat het adres niet in het Chinees, dan moet het naar een speciale vertaler. En die geeft het weer aan een sorteerder. Dan moet het weer terug. En dat duurt en duurt en duurt. De berg pakjes voor het postkantoor laat zien dat ze niet zachtzinnig en geordend met de post omspringen. Soms ligt zo'n pakje dagen in die berg. De postbeamten nemen het werk luchtig op. (zie tekening). 

Hier is een wonder geschied. 

Nu nog de chinese vertaling.