Traditional painting

Er kwamen hier twee jonge Nepalese fìjnschilders. Ze hadden een expositie. Fijnschilderen betekent minstens zes maanden aan een schilderij

van een blauwe boeddha bezig zijn met één haar aan je penseel en veel goud. 'Traditional painting', je vader leert het van zijn vader, generaties lang. Dus jij volgt je vader weer op.

'Traditional painting' lijkt mij een gevangenis. Je mag niks zelf bedenken, alles is voorgeschreven. Chinezen raken in grote opwinding bij het zien van deze schilderijen. Traditie is belangrijk en er wordt flink gekocht. Ik raak ineens in de war als ik denk aan mijn eigen tekeningen. Ik laat de jonge Nepalezen mijn werk zien. Als grove stukken brandhout liggen mijn betekende vellen papier naast de minutieuze groene en blauwe Boeddha's op de vloer. Beter verbranden, is de lichaamstaal van de Nepalezen. Ik vraag: willen jullie dit altijd zo blijven maken? Ja, zegt de jongste Nep, het is namenlijk 'traditional'. 

De rest van de dag probeer ik nètjes te tekenen. Niet dat ruwe. Niet steeds wild uitschieten met de kwast maar een beetje verfijnd en beheersd. Geen rare fantasieen maar correct. Nu zit ik verkleumd achter een dubbele gin hiervan bij te komen. Pijn in mijn rug. Somber. Gewoon een rotdag gehad.

Inmiddels zijn de kratten voor transport naar Rotterdam besteld, moeiteloos twee kuub vol.

Ruwe tekeningen

Let op de dame met mondkapje