Gekoesterde kunstenaars

Kunstenaars.
Ze worden gekoesterd.
Maar waar?

De Chinese staat zoekt buitenlandse creatievelingen om de aan banden gelegde Chinese geest los te schudden.

De zoveelste gloednieuwe kunstenaarswerkplaats en expositiehal is klaar. Uit de hele wereld zijn ze uitgenodigd, Austalie, USA, Ierland, Polen, Scandinavië en Congo. Je moet natuurlijk wel de organisator kennen, maar dan heb je ook wat. Gratis verblijf en werken, expositie en aanzien is je deel. Alleen geen contact met de plek waar je geparachuteerd bent. Is ook niet wenselijk.
Het is alsof er een glazen stolp overheen gezet is.
Deze kunstenaars krijgen de mogelijkheid tot totale vervoering: om zich helemaal in hun werk te kunnen verliezen, zich op te zwepen tot een scheppingsroes, tot overgave aan het irrationele. Dat kan hier. Je moet geen last hebben van twijfel. Realiteitszin is niet op zijn plaats. Je moet je een filosoof weten, je bent een apostel van de tijdgeest. Je wordt gekoesterd.
Je eet je pizza en je drinkt Starbuckscoffee en je realiseert je gedachtenspinsel.
Het is een opgave om bandeloos te zijn, weet ik nu.

Mijn kleine vazen zijn klaar. Ik heb het porselein als tekenpapier gebruikt. Had ik hier een paar maanden gezeten dan had ik de vaasvorm veranderd, vervormd. Daartoe moet je de juiste klei hebben, niet te droog en niet te nat. Het weer moet mee zitten. Te laat bedacht. Nu beschilder ik de vaas. Elk idee, diep uit mijn binnenste, elke opwellende duistere gedachte, zet ik erop.