Er komt een kudde koeien langs het houten huisje gedenderd. Het lijkt wel een cavalerie. Elke nacht drinkt een koe onder mijn raam uit de wateremmers.
Ze schopt ze daarna om. Bij volle maan, als alles in blauwig licht is gedoopt, jaag ik haar weg.
Voor het stenen huisje is het duidelijk: op het eiland is er geen betonverf en geen blokken om mee te bouwen: "May be in two weeks, may be not". Mr. Fletcher, oudere rastaman met een bult haar in een zak op zijn rug, komt kijken. Hij komt maar nauwelijks de steile berg op met zijn auto, roetst weg op de stenen. Hij komt niet vaak zo hoog de vulkaan op.
Veel mannen op het eiland hebben breedgeschouderde ruggen. Met een flesje bier in hun handen lachen ze, hangend aan de bar. Ze hebben lol. De bar is verlicht, omrand door bladeren en bomen in bloei. Het is ook de prettigste plek op aard, hier onder de bomen aan een houten toog.
Ik maak er een aantal tekeningen van.
Jeetje, wat ben ik jaloers op die drive van jou. Geweldig!
ReplyDelete