We willen gaan zwemmen. Maar het strand is weg. De wind komt vanuit Zuid-West en het zeewater slaat wild op de rotsen.
Geen meter van het zwarte lavazandstrand is meer over. De zee is een vijand geworden.
Inmiddels heb ik de vloer van het stenen huis op de vulkaan beschilderd alsof het een clownspak van een Picassoschilderij is.
De man die ons vorige jaren hielp met bouwen, Andy met zijn gouden tanden, is weg. Zijn buurman, eigenaar van twee kapotte Chevrolets Corvet raceauto's, zegt: "He is for a year on vacation on Bonaire". In de bak? De buurman, aardige man, heeft een tatou op zijn rug met vuist die een afgehakt hoofd aan zijn haren vasthoudt. Daarboven staat "fuck you all and your mum too".
Het eiland staat bomvol met verroeste auto's. Er groeien roze bloesemende coralita uit en de banden zijn weg of lek; een zee aan kapitaalvernietiging.
Inmiddels werk ik samen met Magumbo aan plannen voor een kunstwerk op de luchthaven. Magumbo, boomlange man met een gevoelig gezicht, is een artiest van Statia. Hij heeft veel gereisd, werkt als podiumkunstenaar en is, na enige argwaan, 'om' voor mijn plan. Nu subsidie aanvragen, her en der. We hebben een kleine kans van slagen omdat hij immers Statiaan is.
Alleen zou het me nooit lukken: ik ben immers Nederlandse.
No comments:
Post a Comment