25 February 2015

Op St.Eustatius(Caribisch Nederland)

Mag ik in detail voorstellen:
De witte mier. 
Een beestje met een zwarte puntkop en een wit lijf,
kan niet tegen licht en bouwt daarom een gang van aarde en speeksel, eet dood hout behalve teak en ceder.
De witte mier eet ons houten huis op. Van de houten wasknijpers waren alleen nog  een hoopje stof en de ijzertjes over. Van houten handvatten blijft niets over. Daarom treed ik op tegen de witte mieren als Mao tegen zijn volk. Met één haal verpletter ik meters gangen. De volgende dag staan ze er alsof er niets gebeurd is. Weer maai ik alles weg. Tevergeefs want bij het krieken van de dag staat er een nieuw gangenstelsel. 
Bij de ingang staan twee soldaten te controleren. Er passeert ook af en toe een zwarte mier maar die wordt geen blik waardig gekeurd. Omgekeerd ook, ze kijken niet op of om. De witte mieren bouwen door op de fundamenten van de oude gang, al die jaren op dezelfde plaats.

Dit keer gieten we er motorolie op.




No comments:

Post a Comment