Langs de gele rivier

In de boomgaard is het 's ochtends verse dadels plukken, hele zakken vol. Tussen de dadelbomen onder een dak van plastic zeil groeien kousenband bonen. Oma van 90 plukt mee, ze heeft  nooit anders gedaan. Het is oogsttijd en de maïskolven liggen als gele tapijten te drogen. Daarnaast is een kleuterschooltje met een veldje met groene kolen. In de klas staan stenen platen op bakstenen als werktafels en vierentwintig kleuters op bamboe krukjes staren ons aan. Op het bord staat: onweer, vorst, regen, wind. De tv in de hoek toont een enge film. De meisjes en jongens hebben geschoren stekelhaar en zompige kleertjes. Het is net een plaatje uit een kinderboek.
Een burcht uit de Qing dynastie bezoeken we en dat is geweldig: er wordt een opera met muziek gespeeld, je kunt in de slaapvertrekken kijken en ook bovenop het fort lopen. Het is een van de weinige gebouwen die niet sneuvelde onder Mao.

Op het conferentieterrein voor de historische dorpen is het een drukte van belang, uit heel China komt het publiek. Waar gisteren de werkmensen nog volop aan het werk waren is nu alles klaar om iedereen te ontvangen. We krijgen een tas met informatie en fruit uit de regio. Er zit geen plan achter dit prestige project van de regering. Volgende week weet niemand wat er mee te doen en over vijf jaar is het waarschijnlijk vervallen. Maar nu merk je er niks van; er staat een buffet voor duizenden mensen klaar.
Saskia