Na twee dagen spelen heb ik de collectie beelden klaar. Waarom is het klaar? Om dat ze beginnen te splijten, te breken, in elkaar te storten. Het zijn beelden van de Chinese bergen. Er is klei genoeg, ik kan doen wat ik wil. Ik maak verschuivende rotsen, verzakkend gesteente, diepe spelonken, rood wit en zwart beschilderd. Het zijn beelden die ik nooit eerder maakte.
Het voelt zoals de beginjaren op de Antillen. Daar was niks, niemand wilde iets van mij, ik kon zelf bedenken wat ik ging doen en dat is hier ook zo. Als ik straks wegga laat ik alles achter. Ik bekommer me niet om houdbaarheid, technische uitwerking, of het voor de eeuwigheid is. Welnee! Het is alleen voor deze week!
No comments:
Post a Comment