2018, Statia. Doornroosje

Halverwege de vulkaan is het stenen huis overgroeid met bush. Je kan er alleen komen met een kapmes. Het is spannend om de deurtjes open te doen en kijk: alsof er geen orkaan overheen is gegaan, na twee jaar slaap is het huisje fris wakker. In de bush groeit een alles overwoekerende wingerd vol vuurmieren die mij bijten. Na het kappen lijkt het of ik builenpest heb gekregen. Overal op mij kriebelen rode giftige bulten. Mijn ring doe ik af, als mijn vinger opzwelt dan wordt ie geamputeerd. In het houten huis schilder ik witte verf over de rattenpis (niks schoonmaken!). De wespennesten verdrinken we en overal zijn stekkers opnieuw aangemaakt. Mijn builenkriebel blijft maar s' avonds lees ik ouderwetse boeken als "Ontdekking der natuur" en "Techniek in de oudheid" en dàt doe ik alleen maar hièr, kriebel of niet.